کارنامه سه ساله دولت روحانی

جارستان:سه سال از عمر دولت می‌گذرد؛ سه سالی که بزرگ‌ترین دستاورد آن در حوزه سیاست خارجی توافق تاریخی برجام با قدرت‌های جهانی بوده است. در دولت گذشته واقعیت تلخ تحریم‌ها همواره در گرد و غبار شعارهای عوام فریبانه پنهان نگه داشته می‌شد.

تنها پس از سخنرانی‌های روشنگرانه اولیه آقای روحانی بود که معلوم شد نه تنها خزانه دولت خالی بوده بلکه در سیلوها و انبارها هم فقط برای چند روز یا چند هفته گندم وجود دارد.

ارتباط بانکی با دنیای خارج قطع بود، فروش نفت به نقطه صفر نزدیک می‌شد و اگر هم فروشی صورت می‌گرفت پولش پرداخت نمی‌شد و به جای آن کالاهای نامرغوب چینی و هندی بازارهای کشور را اشباع کرده بود.

بنگاه‌های کار و تولید که قدرت رقابت با کالاهای مشابه و بی‌کیفیت خارجی را از دست داده بودند، یکی پس از دیگری تعطیل شد و بر این مشکلات می‌توان تعهدات مالی و بدهی‌های ایجادشده ده‌ها میلیاردی غیرمسئولانه را افزود که اکنون بزرگ‌ترین مصیبت دولت است.

همچنین تورم و بیکاری لجام گسیخته و البته خطر برخوردهای نظامی و… دولت روحانی ابتدا سیاست افشای خرابی‌های گذشته را در دستور کار قرار داد و با تاکید مکرر بر فراگیر بودن فساد مالی و اقتصادی در دولت گذشته، سعی کرد بخشی از ناکامی‌های اجتناب ناپذیر دوره «آواربرداری» را نتیجه سیاست‌های غلط دولت گذشته اعلام کند و در این رابطه وجود چند پرونده قضائی موسوم به اختلاس سه هزار میلیاردی و فساد نفتی و پرونده فساد بیمه دستمایه تبلیغاتی خوبی بود.

هرچند تیم مذاکره‌کننده با قدرت‌های جهانی کاملا حرفه‌ای و ورزیده عمل کرد اما با این همه ظاهرا در ارزیابی اهرم‌های مالی و سیاسی در اختیار غربی‌ها خصوصا آمریکا دچار توهم شده بودیم و سیل گروه‌های بزرگی از بازرگانان و بانکداران و شرکت‌های غربی که بلافاصله بعد از لغو رسمی تحریم‌های سازمان ملل و اتحادیه اروپا راهی ایران شدند، بر این توهمات و خوشبینی‌ها افزود.

وجود جناح نیرومند محافظه‌کار در آمریکا که برگزیده‌ترین نمود آن حزب جمهوریخواه و دستگاه قانونگذاری آمریکا و همین طور لابی پرنفوذ صهیونیستی و عربی است، همراه با تحرکات شدید جبهه ضد دولت تدبیر و امید وضعیتی را پدید آورد که دستاوردهای اقتصادی رفع تحریم‌ها از انتظارات ایجاد شده بسیار کمتر بود.

بعد از ۳۷ سال در بسیاری عرصه‌ها هنوز با حرکات شعاری سطحی و بیشتر دارای مصرف داخلی روزگار می‌گذرانیم.
در دولت روحانی هم غیر از چند وزیر و کارگزار ارشد که از حیثیت دولت دفاع می‌کنند به نظر می‌رسد بقیه دنباله رو حوادث هستند و کابینه انسجام و وحدت درونی لازم را ندارد. کافی است به اظهارات چند روز اخیر برخی از مسئولان نظری بیاندازیم. آقای مهندس ترکان که با وجود پیکر زخم‌دار ناشی از معالجه، مسئولیت‌های بزرگ اجرایی را به دوش می‌کشد گاه یک تنه دفاع سیاسی از دولت روحانی را نیز عهده‌دار می‌شود و به جای برخورداری از حمایت وزرای دیگر، مورد طعنه وزیر صنعت، معدن و تجارت قرار می‌گیرد.
این در حالی که همزمان از جانب رئیس بازرسی کل کشور انتقادات تندی متوجه اوست و به بی‌اطلاعی از اوضاع منطقه آزاد کیش متهم می‌شود و از طرف برخی از نمایندگان مجلس نیز علیه او مطالب تندی بیان می‌شود.

سال‌ها پیش آیت‌ا… هاشمی در ابتدای دولت خود گفت:«کابینه من کابینه غیر سیاسی و کابینه کار است و لازم نیست وزرای دولت من سیاسی باشند یا کار سیاسی کنند، چون این کار را خودم انجام می‌دهم».آیا کابینه دولت تدبیر و امید تکرار ناقص همان کابینه است و آیا هنگامی که از چند جبهه به دولت حمله می‌شود، غیر از تعدادی اندک مانند آقایان جهانگیری ، ترکان و یونسی و مجید انصاری و ظریف و در راس همه آنان شخص رئیس‌جمهور، بقیه وزرا و دیگر مقامات ارشد دولتی در حد وزرا و معاونان، و استانداران و فرمانداران در زمینه دفاع سیاسی از دولت، مسئولیت و تکلیفی ندارند؟! انصافا لازم است بسیاری از دولتمردان این کابینه همپوشانی و دفاع متقابل از یکدیگر و کل قوه مجریه را از مردان دولت احمدی‌نژاد بیاموزند که حتی در حالت محکومیت‌های قضائی نیز دفاع از یکدیگر را فراموش نکردند.

منبع: آرمان